เฉิง หลินเหยา ผู้สืบทอดมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมในการผลิตเครื่องลายครามจิ่งเต๋อเจิ้น (Jingdezhen) กล่าวว่า เครื่องลายครามจิ่งเต๋อเจิ้นสามารถเชื่อมโยงผู้คนจากประเทศต่าง ๆ ภายใต้ข้อริเริ่มสายแถบและเส้นทางได้ดีกว่าผลิตภัณฑ์อื่นใดที่ผลิตในประเทศจีน เนื่องจากมีรากฐานทางประวัติศาสตร์อันยาวนาน โดยเธอมีความมุ่งมั่นที่จะแบ่งปันวัฒนธรรมบ้านเกิดของเธอกับทั่วโลก และสืบสานมรดกเครื่องลายครามจิ่งเต๋อเจิ้นต่อไป เธอได้ก่อตั้งสมาคมวิจัยวัฒนธรรมเครื่องลายคราม เพื่อเชิดชูศิลปะเครื่องลายครามจิ่งเต๋อเจิ้นอันโด่งดังระดับโลก โดยเธอหวังว่าสมาคมจะสามารถใช้เครื่องลายครามเป็นสื่อกลางในการส่งเสริมวัฒนธรรมและสร้างมิตรภาพที่ยั่งยืนระหว่างจีนกับประเทศอื่น ๆ ภายใต้ข้อริเริ่มสายแถบและเส้นทาง
ขณะที่ฮาเกน สามีของเฉิง หลินเหยา ชาวตุรกี ได้สร้างสรรคืเครื่องลายครามในชื่อ Lovely Flower ซึ่งคว้ารางวัลชนะการแข่งขันออกแบบเครื่องเคลือบในเทศกาลศิลปะอาหรับ ครั้งที่ 5 ในปี 2565 โดยทั้งสองได้รับแรงบันดาลใจจากดอกไอริสที่เห็นในเมืองอิสตันบูล และได้นำดอกไอริสกลับมาที่เมืองจิ่งเต๋อเจิ้นตั้งแต่ปี 2563
ด้วยการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งของจีนตลอดทศวรรษที่ผ่านมา ฮาเกนจึงสามารถจัดส่งเครื่องลายครามจิ่งเต๋อเจิ้นได้รวดเร็วและขยายเป้าหมายได้ยิ่งขึ้น ฮาเกนมักบอกเพื่อนฝูงว่า “อย่าเชื่อที่ฉันพูด มาดูเครื่องลายครามจิ่งเต๋อเจิ้นด้วยตัวเอง มาทำเครื่องลายครามด้วยตัวเอง จะได้รู้ซึ้งถึงความยากลำบากและเห็นคุณค่าของงานฝีมือ”
ด้านเฉิง หลินเหยา กล่าวว่า ผลงานชิ้นนี้สะท้อนถึงความงามอันมีชีวิตชีวาของดอกไม้ อีกทั้งยังแสดงออกถึงความรักและความหวังของเธอกับสามีที่มีต่อคนรุ่นใหม่ในอนาคต
