20 พฤศจิกายน พ.ศ.2340 : รัชกาลที่ 1 ทรงเริ่มพระราชนิพนธ์วรรณคดีเรื่อง รามเกียรติ์

          พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) ทรงเริ่มพระราชนิพนธ์วรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ เป็นเรื่องยาวเขียนลงสมุดไทยถึง 102 เล่ม  ถ้าหากพิมพ์เป็นหนังสือในแบบปัจจุบัน จะมีความหนาถึง 2,976 หน้า เหตุที่ทรงยกวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์มาพระราชนิพนธ์ขึ้นอีกครั้ง เพราะในช่วงนั้นเป็นช่วงที่บ้านเมืองกำลังเจอศึกสงคราม พระองค์จึงทรงเร่งฟื้นฟูปฏิสังขรณ์บ้านเมืองด้วยการปรับปรุงศาสนา กฎระเบียบ ประเพณี โดยเฉพาะด้านศิลปวัฒนธรรม จึงทรงใช้วรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์เป็นเครื่องมือในการฟื้นฟู

          โดยรามเกียรติ์ เป็นวรรณคดีสำคัญเรื่องหนึ่งที่สำคัญของไทย ที่ได้รับอิทธิพลมาจากวรรณคดีอินเดีย เรื่อง “มหากาพย์รามยณะ จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดี พบว่าคนไทยได้มีการติดต่อซื้อขายสินค้ากับชาวอินเดีย เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 7-8 จึงเกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมขึ้น ด้วยเหตุนี้เรื่องราววรรณคดีรามายณะ จึงกลายเป็นเรื่องที่รู้จักกันเป็นอย่างดี และได้ปรับเปลี่ยนเนื้อหาให้สอดคล้องกับวัฒนธรรมของแต่ละประเทศจนกลายเป็นวรรณคดีประจำชาติ